จะขึ้นอยู่กับความดันเลือดแดงเฉลี่ย (MAP) และความดันชีพจร อิทธิพลส่วนใหญ่ต่อความดันโลหิตสามารถเข้าใจได้ในแง่ของผลต่อเอาต์พุตของหัวใจความต้านทานต่อระบบหลอดเลือดหรือความแข็งของหลอดเลือดแดง เอาต์พุตของหัวใจเป็นผลมาจากปริมาณจังหวะและอัตราการเต้นของหัวใจ ปริมาตรของหลอดเลือดสมองได้รับอิทธิพลจาก 1) ปริมาณไดแอสโท ลิกส่วนปลายหรือความดันบรรจุของหัวใจห้องล่างที่ทำหน้าที่ผ่านกลไกของแฟรงก์ สตาร์ลิงซึ่งได้รับอิทธิพลจากปริมาตรของเลือด 2) การหดตัวของหัวใจ ; และ 3) อาฟเตอร์โหลดความต้านทานต่อการไหลเวียนของเลือดที่นำเสนอโดยการไหลเวียนในระยะสั้น ปริมาณเลือดยิ่งมาก การเต้นของหัวใจก็จะยิ่งสูงขึ้น สิ่งนี้ได้รับการเสนอเป็นคำอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคเกลือในอาหารสูงกับ ความดันโลหิต ที่เพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม การตอบสนองต่อการบริโภคโซเดียมในอาหารที่เพิ่มขึ้นจะแตกต่างกันไปในแต่ละบุคคล และขึ้นอยู่กับการตอบสนองของระบบประสาทอัตโนมัติและระบบเรนิน-แองจิโอเทนซินอย่างมากการเปลี่ยนแปลงของออส โมลาริตีใน พลาสมาอาจมีความสำคัญเช่นกันในระยะยาว ความสัมพันธ์ระหว่างปริมาตรและความดันโลหิตมีความซับซ้อนมากขึ้นพูดง่ายๆ ก็คือ ความต้านทานของระบบหลอดเลือดจะพิจารณาจากความสามารถของหลอดเลือดแดงขนาดเล็กและหลอดเลือดแดงเป็นหลัก ความต้านทานที่เกิด