การ สืบเชื้อสาย ทางวิวัฒนาการของหมาป่าที่ยังหลงเหลืออยู่C. lupusจากC. etruscusถึงC. mosbachensisเป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวาง ฟอสซิลที่เก่าแก่ที่สุดของC. lupusถูกพบในสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเบริงเจีย ทางตะวันออก ที่Old Crow, ยูคอน , แคนาดา และที่ Cripple Creek Sump, Fairbanks , Alaska อายุไม่ได้รับการตกลง แต่อาจมีอายุถึงหนึ่งล้านปีก่อน ความหลากหลายทางสัณฐานวิทยามีอยู่ในหมู่หมาป่าใน สมัย ปลายสมัยไพลสโตซีน พวกมันมีกระโหลกและฟันที่แข็งแรงกว่าหมาป่าในปัจจุบัน มักจะมีจมูก ที่สั้นลง ซึ่งเป็นพัฒนาการที่เด่นชัดของกล้ามเนื้อ ขมับและฟันกราม น้อยที่ แข็งแรง มีการเสนอว่าคุณลักษณะเหล่านี้เป็นการดัดแปลงพิเศษสำหรับการแปรรูปซากและกระดูกที่เกี่ยวข้องกับการล่าและการกวาดล้างสัตว์ใหญ่ในยุคไพลสโตซีน เมื่อเปรียบเทียบกับ หมาป่า ในยุคปัจจุบัน หมาป่ายุคไพลสโตซีนบางตัวแสดงการแตกหักของฟันที่เพิ่มขึ้นคล้ายกับที่พบในหมาป่า ที่หายนะที่สูญพันธุ์ไป แล้ว สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่าพวกมันมักจะแปรรูปซากสัตว์หรือแข่งขันกับสัตว์กินเนื้อชนิดอื่นและจำเป็นต้องกินเหยื่ออย่างรวดเร็ว เมื่อเทียบกับที่พบในไฮยีน่าลายจุด ในปัจจุบัน ความถี่และตำแหน่งของฟันหักในหมาป่าเหล่านี้บ่งชี้ว่าพวกมันเป็นกระดูกกะเทาะเป็นนิสัย