ในตำนานจีนKua Fuยักษ์ได้ระบายน้ำในแม่น้ำเหลืองและแม่น้ำ Weiเพื่อดับความกระหายอันร้อนแรงในขณะที่เขาไล่ตามดวงอาทิตย์ เอกสารทางประวัติศาสตร์จากช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงและราชวงศ์ฉินระบุว่าแม่น้ำเหลืองในเวลานั้นไหลไปทางเหนือค่อนข้างมากจากเส้นทางปัจจุบัน เรื่องราวเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าหลังจากที่แม่น้ำผ่านลั่วหยางมันก็ไหลไปตามชายแดนระหว่างมณฑลซานซีและ มณฑล เหอหนาน จากนั้นไหลต่อไปตามชายแดนระหว่างมณฑลเหอเป่ย์และซานตงก่อนจะไหลลงสู่อ่าวโป๋ไห่ใกล้ เมืองเทียนจินในปัจจุบัน ร้านอื่นตามหลักสูตรปัจจุบันเป็นหลัก แม่น้ำออกจากเส้นทางเหล่านี้ใน 602 ปีก่อนคริสตกาลและเคลื่อนไปทางทิศตะวันออกหลายร้อยกิโลเมตร การก่อวินาศกรรมของคันกั้นน้ำ ลำคลอง และอ่างเก็บน้ำ และการจงใจทำให้น้ำท่วม รัฐคู่แข่งกลายเป็นยุทธวิธีมาตรฐานทางทหารในช่วงสงครามระหว่างรัฐ เนื่องจากหุบเขา แม่น้ำหวง เป็นทางเข้าหลักสู่พื้นที่กวนจงและรัฐฉินจากที่ราบจีนตอนเหนือ ได้เห็นการต่อสู้มากมายและยังเป็นจุดควบคุมที่สำคัญในการปกป้องเมืองหลวงของฮั่น อย่าง ฉางอันและลั่วหยาง. น้ำท่วมใหญ่ในปี ค.ศ. 11 ได้รับการยกย่องว่าเป็นความหายนะของ ราชวงศ์ซินที่มีอายุสั้นและน้ำท่วมอีกครั้งในปี ค.ศ. 70 ทำให้แม่น้ำทางตอนเหนือของซานตงกลับสู่เส้นทางเดิมในปัจจุบัน