แม้จะมีลักษณะโดดเดี่ยว แต่การสื่อสารก็เป็นส่วนสำคัญของนิเวศวิทยาเชิงพฤติกรรมของเสือโคร่ง พวกมันสื่อสารผ่านการเปล่งเสียง เช่น คำราม เสียงคำราม และเสียงหอบ และผ่านสัญญาณ เช่น เสือโคร่ง การแต้มกลิ่นและรอยข่วนบนต้นไม้ เสือเป็นสัตว์หวงถิ่นที่ดุร้าย ดังนั้นสัญญาณเหล่านี้จึงมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการสื่อสารว่าถิ่นที่อยู่ของเสือตัวหนึ่งสิ้นสุดลงและเสืออีกตัวหนึ่งเริ่มต้นที่ใด เสือเป็นนักล่าที่ซุ่มโจมตีซึ่งอาศัยการลอบเร้นและพละกำลังในการจับเหยื่อ สัตว์นักล่าส่วนใหญ่เหล่านี้ล่าสัตว์กีบเท้าขนาดใหญ่เป็นหลัก เช่น หมูป่าและกวาง แต่ยังเป็นที่รู้กันว่ากินลิง ควาย หมีสลอธ เสือดาว และแม้แต่จระเข้ เมื่อพบเสือโคร่งในบริเวณใกล้เคียงกับมนุษย์ พวกมันอาจกินสัตว์เลี้ยงในบ้าน เช่น วัวหรือแพะ เสือเป็นนักว่ายน้ำที่ช่ำชองและเคยถูกบันทึกว่าล่าสัตว์ในน้ำ