งานล่าสุดจากกลุ่มวิจัยของ David C. Page, MD, ที่ Whitehead Institute, Massachusetts Institute of Technology และ Henrik Kaessmann, Ph.D. ที่ Swiss Institute of Bioinformatics และ University of Lausanne ในสวิตเซอร์แลนด์ ชี้ให้เห็นว่า การลดลงอย่างรวดเร็วของโครโมโซม Y ในขั้นต้นอาจลดระดับลงและคงที่   โดยใช้เทคโนโลยีจีโนมที่แตกต่างกัน ทีมวิจัยทั้งสองทีมวิเคราะห์วิวัฒนาการของโครโมโซม Y อย่างอิสระในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมสองชุดที่แยกจากกันซึ่งครอบคลุมกว่า 15 สายพันธุ์ที่แตกต่างกัน รวมถึงมนุษย์ ลิงชิมแปนซี ลิงจำพวกกระทิง มาร์โมเสท หนู หนู สุนัข และโอพอสซัม . น่าทึ่งที่พวกเขาพบกลุ่มยีนควบคุมที่สำคัญกลุ่มเล็กแต่มีความเสถียรบนโครโมโซม Y ที่คงอยู่ได้ตลอดระยะเวลาวิวัฒนาการอันยาวนาน แม้ในขณะที่ยีน โครโมโซม รอบข้างกำลังสลายตัว ยีนเหล่านี้มีบทบาทสำคัญในการควบคุมการแสดงออกของยีนอื่นๆทั่วทั้งจีโนมและอาจส่งผลต่อเนื้อเยื่อทั่วร่างกายของมนุษย์ สาเหตุหนึ่งที่ทำให้ยีน Y โครโมโซมควบคุมเหล่านี้มีความทนทานอย่างต่อเนื่องก็คือ ขึ้นกับขนาดยา ซึ่งหมายความว่าต้องมีสำเนาสองชุดสำหรับการทำงานปกติ    สำหรับยีนส่วนใหญ่บนโครโมโซม X จำเป็นต้องมีสำเนาเพียงชุดเดียว ผู้หญิงมีโครโมโซม X สองตัว ดังนั้นจึงมีสำเนาของยีน X-linked ทุกๆ ยีนสองชุด ดังนั้นสำเนาหนึ่งชุดจึงถูกปิดการทำงานแบบสุ่มหรือปิดการทำงาน เพศชายมีโครโมโซม X เพียงชุดเดียว ดังนั้นจึงแสดงสำเนาเพียงชุดเดียว