สำหรับเรา พลเมืองที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวของโลก เราสามารถแยกประสบการณ์การรับรสของเราออกเป็นส่วนๆ ได้ เพื่อจุดประสงค์ในการปรุงอาหารไทยและส่วนผสมที่ใช้ในการผลิตรสชาติอันเป็นเอกลักษณ์ของไทย การแยกรสชาติออกเป็นหมวดหมู่ต่อไปนี้เพื่อความเข้าใจที่เป็นประโยชน์จะเป็นประโยชน์ความหวานส่วนใหญ่มาจากน้ำตาลในรูปของน้ำตาลปี๊บ น้ำตาลมะพร้าว และน้ำผึ้ง ตรงกันข้ามกับน้ำตาลทรายขาวบริสุทธิ์ของอาหารตะวันตกที่มีรสชาติหวานน้อยเกินไป น้ำตาลปี๊บและน้ำตาลมะพร้าวต่างก็เพิ่มรสชาติของตัวเองให้กับอาหารจานนี้ นอกจากนี้ คนไทยยังใช้น้ำตาลผลึกสีน้ำตาล (เดเมรารา) ในการปรุงอาหาร การอบ และเครื่องดื่มซึ่ง อาหารไทย เพิ่มรสชาติคาราเมลเล็กน้อย น้ำตาลทรายแดงแบบนิ่มก็ใช้เช่นกัน แม้ว่าจะน้อยกว่าน้ำตาลปาล์มและมะพร้าวก็ตาม ใช้หลักในการอบ แต่ยังเพื่อเพิ่มความลึกให้กับจานเช่นเดียวกับความหวาน ซึ่งความลึกนั้นมาจากรสชาติอ่อน ๆ ของกากน้ำตาล ใบหญ้าหวานใช้ในเครื่องดื่มประเภทสมุนไพรไทยบางชนิดเพื่อเพิ่มความหวาน แต่ก็มีรสชาติอ่อนๆ แต่สังเกตได้หากใช้มากเกินไป น้ำตาลทรายแดงเข้มไม่ได้ใช้กันอย่างแพร่หลายในครัวไทยเกลือมักจะเติมผ่านน้ำปลาซึ่งมีรสอูมามิซึ่งเข้มข้นน้อยกว่าเครื่องปรุงรสอื่นๆ เช่นเดียวกับเกลือเม็ดหยาบนี้ยังใช้ในอาหารที่โขลกส่วนผสมที่ชื้น เนื่องจากเมล็ดธัญพืชช่วยให้เกิดรอยถลอกเพื่อทำให้กระบวนการตำง่ายขึ้น อีกทั้งยังเป็นการเติมเกลือลงในจานด้วย เกลือยังเป็นส่วนผสมทั่วไปในเครื่องปรุงรสอื่นๆ อีกมากมายที่ใช้ เช่น ซอสหอยนางรมและซอสเห็ด ผงปรุงรสหมูและไก่ เป็นต้น