พระราชบัญญัตินี้ตราขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกในการอนุรักษ์ การคุ้มครอง การดูแล และการฟื้นฟูชีวิตสัตว์ป่าและถิ่นที่อยู่ของสัตว์ป่าอย่างมีประสิทธิภาพ ประกันการดูแลรักษาและบริหารจัดการเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าและพื้นที่ห้ามล่าสัตว์ จัดการสัตว์ป่าและทรัพยากรธรรมชาติ ระบบนิเวศ และความหลากหลายทางชีวภาพในพื้นที่เหล่านี้ พื้นที่อย่างสมดุลและยั่งยืน พระราชบัญญัตินี้กำหนดประเภทของสัตว์ป่าไว้ 5 ประเภท ได้แก่ สัตว์ป่าสงวน สัตว์ป่าคุ้มครอง สัตว์ป่าควบคุม สัตว์ป่าอันตราย และซากสัตว์ป่า สัตว์ป่าสงวนเป็นสัตว์ป่าหายากหรือ สัตว์ป่าสงวน ใกล้สูญพันธุ์ สัตว์ป่าคุ้มครอง หมายถึง สัตว์ป่าที่มีความสำคัญต่อระบบนิเวศหรือชนิดพันธุ์ที่ประชากรมีแนวโน้มลดลงซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศ สัตว์ป่าควบคุม หมายถึง สัตว์ป่าที่ได้รับการคุ้มครองตามอนุสัญญาว่าด้วยการค้าระหว่างประเทศซึ่งชนิดพันธุ์สัตว์ป่าและพืชป่าที่ใกล้สูญพันธุ์ และสัตว์ป่าอื่นที่ต้องมีมาตรการควบคุมที่เหมาะสมตามที่กำหนดไว้ในพระราชบัญญัตินี้ พระราชบัญญัติห้ามการล่าสัตว์ป่าสงวนหรือสัตว์ป่าคุ้มครอง พระราชบัญญัติยังห้ามการครอบครองสัตว์ป่าสงวน สัตว์ป่าคุ้มครอง หรือซากของสัตว์ป่าเหล่านี้ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตเป็นอย่างอื่นในพระราชบัญญัติ บุคคลอาจเพาะพันธุ์สัตว์ป่าคุ้มครองได้หากรัฐบาลกำหนดชนิดพันธุ์ที่จะอนุญาตให้เพาะพันธุ์และบุคคลนั้นได้รับใบอนุญาต จำเป็นต้องมีใบอนุญาตเมื่อบุคคลเก็บรักษาสัตว์ป่าคุ้มครองที่สามารถขยายพันธุ์ได้ พระราชบัญญัติยังกำหนดให้ผู้ขนส่งสัตว์ป่าสงวน สัตว์ป่าคุ้มครอง สัตว์ป่าควบคุม ซากของสัตว์เหล่านี้ หรือผลิตภัณฑ์ที่ได้จากซากดังกล่าว แจ้งให้เจ้าหน้าที่ตรวจสอบทราบด้วย ห้ามซื้อขายสัตว์ป่าสงวน สัตว์ป่าคุ้มครอง ซากหรือผลิตภัณฑ์ที่ได้จากซากดังกล่าว ผู้ใดประสงค์จะจัดตั้งและดำเนินกิจการสวนสัตว์จะต้องได้รับใบอนุญาตจากอธิบดี การกำหนดสัตว์ป่าชนิดใดประเภทหนึ่งให้เป็นสัตว์ป่าอันตรายให้เป็นไปตามที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด ผู้ใดครอบครองสัตว์ป่าหรือซากสัตว์อันตรายดังกล่าวต้องแจ้งต่อพนักงานเจ้าหน้าที่และปฏิบัติตามมาตรการควบคุมสัตว์ป่าหรือซากสัตว์อันตรายตามระเบียบที่อธิบดีกำหนด