สงครามฝรั่งเศสและอินเดียเป็นความขัดแย้งในอเมริกาเหนือในสงครามจักรวรรดิระหว่างบริเตนใหญ่และฝรั่งเศสที่รู้จักกันในนามสงครามเจ็ดปี สงครามฝรั่งเศสและอินเดียเริ่มขึ้นในปี พ.ศ. 2297 และสิ้นสุดด้วยสนธิสัญญาปารีสในปี พ.ศ. 2306 สงครามทำให้บริเตนใหญ่ได้รับดินแดนมหาศาลในทวีปอเมริกาเหนือ แต่ข้อพิพาทเกี่ยวกับนโยบายชายแดนที่ตามมาและการจ่ายเงินค่าทำสงครามนำไปสู่ความไม่พอใจของชาวอาณานิคม และท้ายที่สุด การปฏิวัติอเมริกาสงครามฝรั่งเศสและอินเดียเป็นผลจากความตึงเครียดบริเวณพรมแดนอย่างต่อเนื่อง การสู้รบ ในทวีปอเมริกาเหนือ เนื่องจากทั้งเจ้าหน้าที่และชาวอาณานิคมของจักรวรรดิฝรั่งเศสและอังกฤษพยายามที่จะขยายขอบเขตอิทธิพลของแต่ละประเทศในภูมิภาคชายแดน ในอเมริกาเหนือ สงครามทำให้ฝรั่งเศส อาณานิคมฝรั่งเศส และพันธมิตรพื้นเมืองของพวกเขาต่อต้านบริเตนใหญ่ อาณานิคมแองโกล-อเมริกัน และสมาพันธรัฐอิโรควัวส์ ซึ่งควบคุมพื้นที่ส่วนใหญ่ทางตอนเหนือของรัฐนิวยอร์กและบางส่วนทางตอนเหนือของเพนซิลเวเนีย ในปี ค.ศ. 1753 ก่อนการสู้รบปะทุขึ้น บริเตนใหญ่ควบคุมอาณานิคมทั้ง 13 แห่งจนถึงเทือกเขาแอปปาเลเชียน แต่เหนือไปกว่านั้นคือนิวฟรานซ์ซึ่งมีขนาดใหญ่มาก อาณานิคมที่ตั้งรกรากอยู่ประปรายซึ่งทอดยาวจากหลุยเซียน่าผ่านหุบเขามิสซิสซิปปีและเกรตเลกส์ไปจนถึงแคนาดา